استرس: واکنش عمده پرستاران به بافت تصمیم گیری اخلاقی

زمینه و هدف: تصمیم گیری اخلاقی، عنصر ضروری در امر پرستاری است. عواملی مثل پیشرفت فن آوری پزشکی، چگونگی تخصیص منابع، افزایش هزینه های درمان، توجه به حقوق فردی انسان ها و تغییر در نقشهای پرستار، می توانند منجر به تعارض های اخلاقی گردند که نیازمند توانایی پرستاران برای بازشناسی معضل ها و تصمیم گیری اخلاقی مناسب برای بیماران است. هدف این مقاله، توصیف استرس به عنوان واکنش عمده پرستاران به بافت تصمیم گیری اخلاقی در مراقبت از بیماران می باشد. روش بررسی: این مطالعه با استفاده از رویکرد نظریه پایه انجام گرفت. شرکت کننده های آن 17 پرستار بودند که گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار، بدون ساختار و عمیق انجام گرفت. داده ها، ضبط و کلمه به کلمه دست نویس شدند و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش استرائوس و کوربین در مقایسه مداوم انجام گرفت. یافته ها: استرس شغلی و تنش اخلاقی به عنوان واکنش عمده پرستاران به بافت تصمیم گیری اخلاقی، شناسایی شد. به نظر پرستاران، بافت تصمیم گیری که متشکل از ویژگی های فردی و شغلی پرستار، ویژگی های بیمار و خانواده بیمار، ویژگی های مربوط به پزشک و شرایط ساختاری و سیستم مدیریت می باشد، عامل موثر در استرس پرستاران و عدم امکان مراقبت و پاسخدهی اخلاقی آنان به نیازهای بیمار و خانواده بیمار می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اثرات منفی استرس بر سلامتی جسمی و روانی پرستاران، ضروری است که آنان برای تصمیم گیری اخلاقی و به دور از استرس و تنش اخلاقی، به بافت تصمیم گیری خود توجه کنند و عامل های درگیر در شرایط ساختاری و سیستم مدیریت، درصدد اصلاح ساختار برآیند تا شرایط برای عمل تصمیم گیری اخلاقی پرستاران بهبود یابد.